به گزارش دنده 6 : در خودروها معمولاً شاهد سه ستون هستیم که از جلو به ترتیب با نام A، B و C شناخته می‌شوند اما برخی خودروسازان برای افزایش زیبایی کوپه‌های خود، ستون وسط یا B را حذف کردند. این کار علاوه بر افزایش زیبایی، مزیت‌های دیگری را هم به دنبال دارد و حذف ستون‌های B نور و هوای بیشتری را وارد کابین می‌کند. ازاین‌رو، در ادامه قصد داریم با زیباترین کوپه‌های کلاسیک بدون ستون آشنا شویم.

لینکلن کانتیننتال سال ۱۹۵۶

فورد زمانی که پس از هشت سال غیبت در سال ۱۹۵۶ دوباره لینکلن را بازگرداند، قصد داشت آن را به یک برند فوق لوکس تبدیل کند. کوپهٔ جدید این برند که در سال ۱۹۵۶ به بازار آمد، گران‌ترین خودروی ساخت آمریکا در آن زمان محسوب می‌شد و در برابر بنتلی و رولزرویس قرار می‌گرفت. یکی از ویژگی‌های جذاب کانتیننتال حذف ستون B بود که نمای چشمگیری را ایجاد می‌کرد. همچنین شیشه‌های کوچک عقب هم به‌صورت برقی پایین می‌رفتند تا شکوه بیشتری به این کوپهٔ مجلل ببخشند.

شورلت ایمپالا اسپرت کوپه سال ۱۹۵۸

ایمپالا اسپرت کوپه که یکی از ساخته‌های متعدد «هارلی ارل» بود، از طراحی ستون‌های منحصربه‌فردی بهره می‌برد. در جلو، ستون‌های A به سمت عقب کشیده شده و با شیب معکوس طراحی شده بودند که دید راننده را بهبود می‌بخشید. در ادامه هم حذف ستون‌های B نمای چشمگیری را ایجاد کرده و این ایمپالا را به یکی از زیباترین کوپه‌های زمان خود تبدیل می‌کرد.

مرسدس بنز ۲۲۰SE کوپه سال ۱۹۶۱

مرسدس ۲۲۰SE سری W111 در قیاس با سلف خود یعنی پونتون، ظاهر بسیار شیک و چشمگیری داشت که دلیل اصلی این موضوع حذف ستون‌های B بود و در دهه‌های بعد به یکی از ویژگی‌های کوپه‌های مرسدس تبدیل شد. این کوپه که توسط «پل براک» طراحی شده بود، کابین بزرگ و دل‌بازی را برای چهار نفر ارائه می‌کرد. ۲۲۰SE با همین طراحی تا سال ۱۹۷۱ تولید شد.

پلیموث باراکودا سال ۱۹۶۴

هرچند این خودرو نتوانست در بازار فروش حریف فورد موستانگ شود اما یک کوپهٔ بدون ستون زیبا را در اختیار خریداران قرار داد. همین طراحی منحصربه‌فرد پنجره‌های جانبی باراکودا در نسل دوم هم حفظ شد و امکان ورود نور بیشتری را به کابین فراهم می‌کرد. در نسل سوم که در سال ۱۹۷۰ معرفی شد اما باراکودا کاملاً متحول شد و پنجره‌های عقب آن دیگر پایین نمی‌آمدند.

پونتیاک GTO سال ۱۹۶۴

GTO در سه نسخهٔ مختلف شامل کوپه، کانورتیبل و هاردتاپ دودر بدون ستون به بازار عرضه شد و هرچند برخی ظاهر نسخهٔ کوپهٔ آن را بیشتر می‌پسندیدند اما نسخهٔ هاردتاپ به لطف هر چهار پنجره‌ای که پایین می‌آمدند و فضای باز بزرگی را ایجاد می‌کردند، جذابیت خاص خود را داشت. پیشرانه‌های قدرتمند حداکثر ۶.۶ لیتری هم جذابیت این ماشین را دوچندان می‌کرد.

ب‌ام‌و ۲۰۰۰CS سال ۱۹۶۵

بدون شک ۲۰۰۰CS یکی از زیباترین کوپه‌های تاریخ ب‌ام‌و محسوب می‌شود که یکی از دلایل اصلی این زیبایی، حذف ستون‌های B است. البته هرچند این ماشین زیبایی خیره‌کننده‌ای داشت اما از قدرت متناسب با این زیبایی بی‌بهره بود تا اینکه مدل‌های ۲۸۰۰CS و ۳.0CS به ترتیب در سال‌های ۱۹۶۸ و ۱۹۷۱ ارائه شدند. نسخهٔ نهایی این کوپهٔ بدون ستون هم CSL 3.0 بود که به خاطر قوانین مسابقات (هومولوگیشن) ساخته شده و برای کاهش وزن به پنجره‌های پلکسی‌گلاس مجهز شده بود.

شورلت کامارو سال ۱۹۶۷

کاماروی خوش استایل که در نسخه‌های کوپه و کانورتیبل تولید می‌شد، پاسخ شورلت به فورد موستانگ بود. نسخهٔ کوپهٔ کامارو بدون ستون B و پنجره‌های عقبی که پایین می‌آمدند، ظاهر جذاب و شیکی داشت. در مدل ۱۹۶۷ کامارو لچکی جلو هم دیده می‌شد اما در مدل‌های بعدی نسل اول این لچکی‌ها حذف شدند تا ظاهر شیک‌تری ایجاد شود. نسل دوم کامارو اما کلاً فاقد پنجره‌های عقب بود و به همین دلیل ستون عقب بسیار پهنی داشت.

دوج چارجر سال ۱۹۶۸

هرچند دوج با معرفی چلنجر در سال ۱۹۷۰ خیلی دیر به موستانگ پاسخ داد اما در دههٔ ۶۰ چارجر با فرم فست‌بک زیبای خود حضور قدرتمندی در بازار داشت. یکی از عناصر کلیدی این طراحی، فقدان ستون‌های B بود که نمایی چشم‌نواز به چارجر می‌بخشید. در نسل دوم چارجر که در سال ۱۹۶۸ به بازار آمد نیز این زیبایی ادامه پیدا کرد. در این نسل هرچند کرایسلر با حذف ویژگی‌هایی مثل دورسنج موتور به دنبال کاهش هزینه‌ها بود اما طراحی بدون ستون همچنان حفظ شد.

تویوتا سلیکا سال ۱۹۷۰

تویوتا که به دنبال عرضهٔ رقیبی برای فورد کاپری بود، سلیکا را با ویژگی‌های طراحی اروپایی و آمریکایی به بازار فرستاد. سلیکا همچنین با طراحی زیبای بدون ستون، نیم‌نگاهی هم به موستانگ داشت. بااین‌حال، در این کوپهٔ ژاپنی خبری از پیشرانه‌های V8 قدرتمند نبود و سلیکا که بر اساس کارینا ساخته شده بود، با موتورهای ۱.۶ و ۲ لیتری به بازار عرضه می‌شد. سلیکا در نسخهٔ لیفت‌بک هم تولید می‌شد که شباهت بیشتری به موستانگ داشت.

جگوار XJC سال ۱۹۷۳

XJC اولین بار در سال ۱۹۷۳ رونمایی شد و فروش آن در سال ۱۹۷۴ آغاز شد اما تا سال ۱۹۷۵ به دست خریداران نرسید. دلیل تأخیر در آغاز تولید این خودرو پنجره‌های بدون ستون بود که برای مقابله با سروصدا و نفوذ آب نیاز به کار زیادی داشت. بااین‌حال، بدون شک این ماشین با ترکیب تجمل و راحتی سدان XJ با ظاهر اسپرت‌تر، جذابیت خاصی داشت. جگوار جذابیت XJC را با ارائهٔ پیشرانهٔ ۵.۳ لیتری V12 نیز افزایش داد.

مرسدس بنز SEC سال ۱۹۸۱

SEC اولین کوپهٔ برگرفته از S کلاس بود و از پیشرانه‌ها و تکنولوژی‌های آن مثل ایربگ و ترمز ABS استفاده می‌کرد. بااین‌حال، SEC به لطف ۱۰ سانتی‌متر فاصلهٔ محوری کمتر و پنجره‌های بدون ستون، نمای زیباتری نسبت به S کلاس داشت. این کوپهٔ زیبا خریداران زیادی پیدا کرد که اکثر آن‌ها نسخهٔ پرچم‌دار ۵۰۰SEC را انتخاب می‌کردند. سپس نسخهٔ ۵۶۰ زمانی که در سال ۱۹۸۵ ارائه شد خیلی زود به محبوب‌ترین نسخهٔ SEC در بین خریداران تبدیل شد.

ب‌ام‌و سری ۸ سال ۱۹۸۹

سری ۸ نمایانگر حرکت ب‌ام‌و به سمت بخش‌های بالاتر بازار کوپه‌ها بود پس‌ازاینکه برای ۱۳ سال به تولید سری ۶ پرداخته بود. برای متمایز کردن سری ۸ و حتی شاید با الهام از SEC مرسدس، ب‌ام‌و برای سری ۸ پنجره‌های بدون ستون را در نظر گرفت که واقعاً با طراحی ساده و شیک آن در هماهنگی بود. این کوپهٔ المانی با چراغ‌های جلوی مخفی و پنجره‌های بدون ستون خصوصاً زمانی که هر چهار شیشه پایین بودند بسیار شیک و جذاب به نظر می‌رسید.