خواندنی ها / ویژه ها

مجله تصویری سلاح – بی‌جی‌ام-۷۱ تاو (BGM-71 TOW) یک موشک ضد تانک سنگین است. تاو توسط شرکت هواپیماسازی هیوز در اواسط و اواخر دهه ۱۹۶۰ توسعه یافت. این موشک برای کاربردهای زمینی و هلی‌بورن طراحی شده بود. قرارداد تولید موشک تاو در سال ۱۹۶۸ منعقد شد و برای نخستین بار در سال ۱۹۷۰ وارد خدمت شد. نخستین حضور موشک تاو در میدان نبرد نیز به سال ۱۹۷۲ باز می گردد.

در حال حاضر، موشک تاو یکی از پر استفاده‌ترین موشک های هدایت شونده ضد تانک در جهان است. این موشک پس از ۵۰ سال خدمت همچنان از گزینه های توانمند برای شکار تانک محسوب می شود. موشک ضد تانک تاو و انواع آن توسط بیش از ۴۵ کشور جهان استفاده می شوند.

شرکت ریتیان در سال ۱۹۹۷ شرکت هواپیماسازی هیوز را خریداری کرد، از این رو، توسعه و تولید موشک ضد تانک تاو زیر نظر این شرکت و برند ریتیان صورت می گیرد.

از جمله جنگ های مطرحی که موشک تاو در آنها به کار گرفته شده است می توان به جنگ ویتنام، جنگ اعراب و رژیم صهیونیستی، جنگ عراق و ایران، جنگ خلیج فارس و از نمونه های اخیر می توان به جنگ سوریه و جنگ روسیه و اوکراین اشاره کرد. موشک تاو خود را بارها به عنوان سلاحی بسیار موثر ثابت کرده است.

آشنایی با موشک ضد تانک بی‌جی‌ام-۷۱ تاو

در شکل پایه پیاده نظام، پرتابگر تاو روی یک سه پایه قابل حمل نصب می شود. موشک در یک محفظه مهر و موم شده حمل می شود و پیش از پرتاب در پرتابگر قرار می گیرد. این سلاح به طور معمول توسط گروهی سه نفره از سربازان شامل فرمانده، تیرانداز و کمک تیرانداز مدیریت می شود. پرتابگر را می توان از هم جدا کرد و توسط خدمه حمل کرد.

موشک های اصلی تاو هدایت شونده با سیم هستند. نخستین موشک های تولید شده دارای بیشینه برد ۳۰۰۰ متر بودند. اگرچه تخمین زده می شد که موشک پایه تاو توانایی نفوذ در زرهی با ضخامت ۵۰۰ تا ۶۰۰ میلیمتر را دارد، مطالعات طبقه بندی نشده نشان می دهند که این موشک می تواند در زرهی با ضخامت ۴۳۰ میلی متر نفوذ کند.

موشک تاو دارای هدایت نیمه اتوماتیک است و سلاحی از نوع “شلیک کن و فراموش کن” محسوب نمی شود. تیرانداز باید هدف را در تا زمان برخورد در خط دید نگه دارد. هنگامی که موشک شلیک می شود، حسگر نوری آن به طور مداوم بر موقعیت موشک نسبت به هدف نظارت دارد. حسگر با ارسال سیگنال های الکتریکی که توسط دو سیم منتقل می شوند، مسیر حرکت موشک را تصحیح می کند. دشمن نمی تواند ارتباط سیمی با موشک را مسدود کند.

انواع جدید موشک تاو هم به صورت هدایت شونده با سیم و هم بی سیم تولید می شوند. برای استفاده از موشک های جدید با قابلیت هدایت بی سیم نیازی به تغییر در پرتابگر نیست.

پرتابگر موشک ضد تانک تاو قابلیت قرارگیری روی وسایل نقلیه مختلف و حتی هلیکوپترها را دارد. به عنوان نمونه، پرتابگر این موشک روی خودروهای زرهی هاموی، بردلی و همچنین استرایکر قابل نصب است.

انواع موشک ضد تانک بی‌جی‌ام-۷۱ تاو

بی‌جی‌ام-71ای (BGM-71A) نوع پایه تاو است. برد آن 3000 متر و توانایی نفوذ در زرهی با ضخامت 430 میلیمتر را دارد. این موشک برای نخستین بار در سال 1970 به خدمت گرفته شد.

بی‌جی‌ام-71بی (BGM-71B) نوع ارتقا یافته تاو با برد 3750 متر است. این موشک با سرعت بیشتری حرکت کرده و دارای سیم طولانی‌تری است. بی‌جی‌ام-71بی در باقی موارد شبیه به نوع پایه موشک تاو است.

بی‌جی‌ام-71سی (BGM-71C) یا آی‌تاو (ITOW) توسط ارتش آمریکا در سال 1976 به خدمت گرفته شد. این موشک دارای کلاهک جنگی خرج زره شکن ارتقا یافته با کاوشگر توسعه‌پذیر است. این نوع توانایی نفوذ در زرهی با ضخامت 630 میلیمتر را دارد.

تاو 2 (TOW 2) نسخه ارتقا یافته موشک تاو است. این موشک در سال 1983 خدمت در ارتش آمریکا را آغاز کرد. این سامانه تسلیحاتی از موشک جدید بی‌جی‌ام-71دی (BGM-71D)، پرتابگر قابل استفاده مجدد جدید، مجموعه هدایت موشک و سامانه دوربین تشکیل شده است.

پرتابگر این سامانه سبک‌تر است و با تمام موشک های پیشین تاو سازگار است. این سامانه دارای اپتیک های حرارتی است و امکان استفاده از آن در شب نیز وجود دارد. موشک جدید دارای کلاهک جنگی بزرگ‌تر (۵.۹ کیلوگرم) با کاوشگر توسعه‌پذیر و همچنین قابلیت هدایت بهبود یافته است. برد موشک بی‌جی‌ام-۷۱دی برابر با ۳۷۵۰ متر و توانایی نفوذ در زرهی با ضخامت ۹۰۰ میلیمتر را دارد.

تاو 2ای (TOW 2A) یا بی‌جی‌ام-71ئی (BGM-71E) در سال 1987 معرفی شد. این موشک دارای کلاهک جنگی پشت سر هم برای غلبه بر تانک های مجهز به زره واکنشی انفجاری طراحی شده است. بی‌جی‌ام-71ئی توانایی نفوذ در زرهی به ضخامت 900 میلیمتر را دارد. این موشک در دو نسخه هدایت با سیم و هدایت بی سیم تولید شد.

تاو 2بی (TOW 2B) یا بی‌جی‌ام-71اف (BGM-71F) یک موشک حمله از بالا محسوب می شود که در سال 1987 معرفی شد. تاو2بی بالای تانک منفجر می شود تا به زره نازک‌تر این قسمت نفوذ کند. بیشینه برد این موشک 4200 متر و کلاهک جنگی آن 6.14 کیلوگرم وزن دارد. این موشک ضد تانک در دو مدل هدایت با سیم و هدایت بی سیم تولید شده و فاقد کاوشگر توسعه‌پذیر است.

تاو 2ان (TOW 2N) یک سامانه ضد تانک ارتقا یافته بود که از موشک با پیوند داده بی سیم استفاده می کرد. این سلاح در سال 1989 معرفی شد، اما توسط ارتش آمریکا به کار گرفته نشد.

بی‌جی‌ام-71جی (BGM-71G) یک موشک ضد تانک حمله از بالا است. این نوع نیز فاقد کاوشگر توسعه‌پذیر است.

بی‌جی‌ام-71اچ (BGM-71H) یک موشک سنگرشکن است. از این نوع برای تخریب ساختمان ها یا سازه های تقویت شده استفاده می شود. برد این نوع 3750 متر و در دو مدل هدایت با سیم و هدایت بی سیم تولید می شود.

تاو 2بی اِرو (TOW 2B Aero) یک نسخه از موشک با برد بیشتر است که تا 4500 متر می رسد. این نوع در دو مدل هدایت با سیم و هدایت بی سیم تولید می شود.