عنکبوتهای باستانی ظاهری عجیب و ترسناک داشتند
Douglassarachne acanthopoda، عنکبوتی ۳۰۸ میلیون ساله با پاهای خاردار، در منطقه Mazon Creek ایلینوی کشف شد. این گونه منحصر به فرد بر تنوع عنکبوتیان باستانی در دوره کربونیفر تأکید میکند.
به گزارش دنده6 : بیش از ۳۰۰ میلیون سال پیش، انواع عنکبوتیان به جنگلهای زغال سنگ کربنیفر آمریکای شمالی و اروپا مهاجرت کرده بودند؛ این عنکبوتها شامل آنهایی هستند که ما میشناسیم، مانند عنکبوتهای دروگران و عقربها و همچنین حیوانات عجیب و غریبی که اکنون در مناطق گرمتر مانند عنکبوتهای شلاقی و عقربهای شلاقی وجود دارند.
اما عنکبوتیان عجیب و غریب نیز در این زیستگاهها وجود داشتند که متعلق به گروههایی هستند که اکنون منقرض شدهاند. حتی در میان این گونههای عجیب و غریب که اکنون در اثر زمان گم شدهاند، یکی ممکن است به خاطر پاهای زره پوشش متمایز باشد.
مخلوق باستانی اخیراً مقاله جدیدی در مجله دیرینهشناسی منتشر کردهاند. این مقاله توسط پل سلدن از دانشگاه کانزاس و موزه تاریخ طبیعی لندن و جیسون دانلوپ از موزه فور Naturkunde برلین نوشته شده است.
سلدن، نویسنده اصلی این مقاله گفت: «Douglassarachne acanthopoda از محله معروف Mazon Creek در ایلینوی میآید و حدود ۳۰۸ میلیون سال قدمت دارد. این عنکبوتی جمع و جور دارای طول بدنی در حدود ۱.۵ سانتی متر بود و با پاهای بسیار قوی و خاردار آن شناخته میشود؛ به طوری که شبیه هیچ عنکبوتی دیگر شناخته شده، زنده یا منقرض شده نیست.
دانلوپ، یکی از نویسندگان این کتاب، گفت:«عنکبوتها گروه نسبتاً کمیابی بودند که در آن زمان فقط از دودمان بدوی شناخته میشدند و آنها این اکوسیستمها را با عنکبوتهای مختلف که مدتهاست از بین رفتهاند به اشتراک گذاشتند. Douglassarachne acanthopoda نمونهای بسیار چشمگیر از یکی از این اشکال منقرض شده است.
این امر باعث شد تا دو دانشمند به این نتیجه برسند که Douglassarachne acanthopoda، به هیچ یک از راستههای عنکبوتی شناخته شده تعلق ندارد.
سلدن میگوید: «متاسفانه جزئیاتی مانند قسمتهای دهان دیده نمیشوند، که این امر تعیین دقیق اینکه کدام گروه از عنکبوتیان نزدیکترین خویشاوندان آن هستند را دشوار میکند. این موجود باستانی میتواند به گروه وسیعتری تعلق داشته باشد که شامل عنکبوتهای شلاقی و عقربهای شلاقی میشود. این عنکبوتیان خاردار هر چه که باشند، به نظر میرسد از زمانی میآیند که عنکبوتیان در حال آزمایش طیف وسیعی از طرحهای بدنی مختلف بودند. برخی از اینها بعداً منقرض شدند، شاید در طی به اصطلاح «فروپاشی جنگلهای بارانی کربنیفر»، زمانی اندک پس از عصر مازون کریک که جنگلهای زغال سنگ شروع به تکه تکه شدن و از بین رفتن کردند.»