لامبورگینی میورا رودستر

به گزارش دنده 6 – همیشه اولین‌ها در اذهان ماندگار می‌شوند و این موضوع درباره خودروسازان نیز صدق می‌کند. اولدزموبیل اولین شرکتی بود که شیشه جلو را به‌صورت استاندارد در محصولات خود بکار برد و بوگاتی ویرون هم اولین خودروی تولیدی دنیا با قدرت بیش از ۱۰۰۰ اسب بخار محسوب می‌شود. جنسن FF نیز اولین خودروی چهار چرخ محرک تولیدی دنیا بوده است. لامبورگینی میورا هم جزو اولین‌های مشهور تاریخ است به گونه‌ای که اولین خودروی پرفورمنس جهان با پیشرانه وسط متمایل به عقب و طراحی دیفرانسیل عقب محسوب می‌شود. البته در اواخر عمر این خودرو ایتالیایی‌ها نسخه‌ای تک ساخت از آن با نام لامبورگینی میورا رودستر را تولید کردند.

میورا رودستر در نمایشگاه خودروی بروکسل در سال ۱۹۶۸ معرفی شد. این خودرو توسط شرکت مشهور برتونه طراحی شد و تنها نسخه از میورا بود که به‌صورت فابریک با سقف روباز معرفی می‌شد. نکته جالب اینکه میورا اولین محصولی است که به خاطر همکاری فروچیو لامبورگینی و برتونه تولید شده و این همکاری در سال‌های بعد نیز ادامه داشته است. نسخه رودستر میورا چیزی بیش از یک کوپه استاندارد با طراحی روباز بود چراکه تمایزهای مهمی بین دو مدل از میورا وجود داشت. اول اینکه خط سقف لامبورگینی میورا رودستر در مقایسه با مدل کوپه استاندارد ۳۰ میلی‌متر پایین‌تر آمده بود و به این ترتیب از شیشه جلوی متفاوتی در آن استفاده شد. همچنین مدل رودستر دارای ورودی هوای جانبی بزرگ‌تری در مقایسه با مدل استاندارد بود تا به این ترتیب خنک کاری پیشرانه بهتر انجام شود. نمای عقب میورا رودستر نیز کمی تغییر کرده بود و چراغ‌های جدید، اسپویلر لبه صندوق بزرگ‌تر و خروجی‌های اگزوز متفاوتی در آن بکار رفته بود. حتی محل سوئیچ‌های ثانویه روی سقف میورا استاندارد نیز تغییر کرده بودند تا مناسب طراحی مدل رودستر باشند.

جالب اینکه لامبورگینی شیشه‌های جانبی را نیز حذف کرده بود که یک تصمیم عجیب بود و این موضوع نشان می‌داد طراحان میورا رودستر فقط به فکر رانندگی با آن در تابستان بوده‌اند نه همه فصل‌ها! اما بخش مهمی از تاریخچه این خودرو با سازمان بین‌المللی تحقیقات سرب و روی گره خورده است. ظاهراً این سازمان به دنبال یک خودروی سطح بالایی بوده که بتواند ظرفیت فلزات مختلف و فرایندهای تولید آن‌ها را نشان داد. سازمان بین‌المللی تحقیقات سرب و روی در ابتدا با لامبورگینی برای ارائه نسخه کوپه از میورا تماس می‌گیرد اما در نهایت پیشنهاد تولید میورا رودستر تک ساخت را مطرح می‌کند.

تلاش‌های این سازمان باعث شد مدل رودستر از قطعات بدنه جدید شامل سپر جلو با پوشش روی، جلوپنجره از جنس روی و… سود ببرد. یکی از شاخصه‌های چشمگیر میورا رودستر را می‌توان رنگ بدنه آبی خاص آن به همراه کابین چرمی سفید رنگ و کف‌پوش‌های قرمز دانست. البته پس از تلاش‌های سازمان یاد شده، خودروی موردبحث به رنگ سبز تیره درآمد. رنگ کابین نیز از سفید به سبز تیره تغییر کرد.

پس از تغییرات رخ داده توسط سازمان تحقیقات سرب و روی، لامبورگینی میورا رودستر سفری در آمریکای شمالی را آغاز کرد. یکی از جنبه‌های مهم این خودرو را می‌توان پوشش روی ضد زنگ‌زدگی دانست که حاصل تلاش‌های سازمان مورد اشاره بوده است. پس از چندین بار دست به دست شدن، سرانجام یک تاجر ملک نیویورکی به نام آدام گوردون توانست این خودرو را بخرد. او میورا رودستر را بین سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ به‌طور کامل بازسازی کرد و آن را به حالت اولیه سال ۱۹۶۸ برگرداند. محصول خاص لامبورگینی پس از بازسازی در رویداد پبل بیچ ۲۰۰۸ شرکت کرد. در سال ۲۰۲۲ بود که میورا رودستر راهی موزه سنت آگاتا بولونیا شد تا در معرض دید عموم قرار گیرد و هم‌اکنون نیز در همین محل حضور دارد.

حدود دو دهه پس از معرفی لامبورگینی میورا رودستر، نسخه روباز دیگری از این خودرو در نمایشگاه ژنو ۱۹۸۱ و با نام لامبورگینی P400 SVJ اسپایدر پدیدار شد. البته باید دانست این خودرو به‌صورت رسمی محصول لامبورگینی نیست و بنابراین میورا رودستر همچنان تنها نسخه روباز میورا محسوب می‌شود. P400 SVJ اسپایدر به عنوان خودرویی نمایشی تولید شده بود و شرکت لامبو موتوز بازل که وارد کننده محصولات لامبورگینی بود در پشت‌صحنه تولید آن قرار داشت. این خودرو از رینگ‌های پهن‌تر، بال عقب جدید و طراحی روباز سود می‌برد هرچند برخلاف میورا رودستر همچنان شیشه‌های جانبی را حفظ کرده بود. البته این خودرو نیز پس از دست به دست شدن تغییراتی را تجربه کرد که از جمله آن‌ها می‌توان به حذف بال و اسپویلر اشاره کرد. همانند رودستر، این محصول تک ساخت در اختیار افراد زیادی قرار داشت و جدیدترین مالک آن یک کلکسیونر اهل پاریس است.

لامبورگینی میورا رودستر یکی از برجسته‌ترین محصولات تک ساخت این شرکت به شمار می‌رود و میراث درخشان آن روی محصولات زیادی تأثیرگذار بوده است. احتمالاً می‌دانید که تولید میورا از سال ۱۹۶۶ آغاز شد و تا سال ۱۹۷۳ ادامه داشت و نهایتاً جای خود را به مدل مشهور کانتاش داد. البته لامبورگینی در سال ۲۰۰۶ کانسپتی مدرن از میورا را به نمایش گذاشت. این خودرو برای گرامی داشت چهل سالگی میورا و در نمایشگاه ژنو رونمایی شد و در خود شرکت با نام کانسپت M شناخته می‌شد و توسط والتر داسیلوا طراحی شده بود. متأسفانه کانسپت موردبحث هرگز راهی خط تولید نشد و تنها هدف از معرفی آن گرامی داشت میراث میورا بود.