در این مطلب داستان جالبی را مرور خواهیم کرد که منجر به ساخت بدترین S کلاس تاریخ شد. در این داستان، لکسوس LS نقش پررنگی دارد.

به گزارش دنده 6 – ۲۵ سال پیش، مرسدس بنز نسل W220 سدان S کلاس را در نمایشگاه پاریس رونمایی کرد. نسل چهارم (یا هفتم بسته به اینکه آغاز S کلاس را از کجا حساب کنیم) زبان طراحی جدیدی را برای مرسدس به همراه تکنولوژی‌های پیشگامانه، پیشرانه‌های جدید و سطح بالایی از تجمل به ارمغان آورد. مثل پیشینیان خود، W220 هم به‌عنوان بهترین خودروی جهان معرفی شد و مطبوعات از ظاهر زیبا، هندلینگ شگفت‌انگیز و سیستم‌های پیچیدههٔ آن مثل کروز کنترل راداری تمجید کردند. حال اما با نگاهی به گذشته، می‌توان دید که W220 بدترین نسل S کلاس است. مرسدس در این نسل فقط برای افزایش سود خود به نام مقدس S کلاس خیانت کرد.

مروری سریع بر تاریخ

قبل از اینکه سراغ W220 برویم، باید به اواخر دههٔ ۸۰ بازگردیم یعنی زمانی که برندهای اروپایی و خصوصاً مرسدس بر بازار خودروهای لوکس ایالات‌متحده حکمرانی می‌کردند. E کلاس نسل W124 مظهر موفقیت در طبقهٔ متوسط رو به بالای جامعه بود و S کلاس نسل W126 نماد ثروت و تجمل به‌حساب می‌آمد اما تهدیدی از شرق آماده می‌شد تا همه‌چیز را برهم بزند. لکسوس سدان بی‌نقص LS400 را در سال ۱۹۸۹ به بازار فرستاد و به‌سرعت سهم بازار مرسدس، ب‌ام‌و جگوار را ربود تا جایی خریداران آمریکایی سدان‌های لوکس اروپایی خود را با لکسوس عوض می‌کردند.

LS کیفیت ساخت فوق‌العاده، راحتی بی‌نظیر و کابینی پر از امکانات داشت و همهٔ این‌ها را با قیمتی نصف رقبای شناخته‌شدهٔ خود ارائه می‌کرد و به همین دلیل، رقبای آمریکایی یعنی لینکلن و کادیلاک هم دچار نگرانی مضاعفی شدند. درنتیجه، مرسدس می‌دانست که برای نسل بعدی W126 باید سنگ تمام بگذارد و این‌گونه بود که S کلاس W140 در سال ۱۹۹۱ معرفی شد. این اعلان‌جنگ مرسدس به رقبا بود. W140 با اندازهٔ بزرگ‌تر و وزن سنگین‌تر، سطح جدیدی از تجمل را معرفی کرد. بااین‌حال، این نسل ۲۵ درصد گران‌تر از W126 بود که آن را از دسترس بخشی از خریداران خارج می‌کرد.

همچنین W140 به دلیل اندازهٔ غول‌آسا، به افراط متهم شد و در دورانی که به تأثیرات زیست‌محیطی خودروها بیشتر توجه می‌شد، موردانتقاد قرار گرفت. علاوه بر این، ازآنجایی‌که مرسدس می‌خواست LS400 را از همه لحاظ در هم بکوبد، مبلغ هنگفتی را در فرایند توسعهٔ W140 سرمایه‌گذاری کرد که حدود یک میلیارد دلار گزارش شده است. پس از این ماجرا، مهندس ارشد «ولفگانگ پیتر» از مرسدس جدا شد و هیئت‌مدیرهٔ شرکت متوجه شد که روش کار باید تغییر کند. این شرکت دیگر نمی‌خواست میلیون‌ها دلار بودجه صرف توسعهٔ محصولات جدید کند.

پس از ادغام دایملر با کرایسلر نیز مهندسی سطح پایین و بودجهٔ محدود منجر به ساخت فجایعی مثل نسل اول ML و مینی‌ون V کلاس شد. نسل جدید S کلاس در سال ۱۹۹۸ در میانهٔ رکود جهانی وارد بازار شد. این سدان لوکسی برای قرن بیست و یکم بود. مرسدس با W220 که کوچک‌تر، کم‌مصرف‌تر و سبک‌تر از قبل بود، به دنیا نشان داد که می‌خواهد اشتباهات گذشت را جبران کند. این پرچم‌دار جدید با پرفورمنسی بهتر از ب‌ام‌و و راحتی بیشتر از لکسوس، از سوی نشریات خودرویی مورد تحسین قرار گرفت. همچنین W220 مثل پیشینیان خود، پر از تکنولوژی‌های جدید بود.

بااین‌حال، پس از مدتی استفاده، مشکلات این S کلاس نمایان شدند. خریداران از زنگ‌زدگی زودرس خودروی ۱۰۰ هزار دلاری خود شوکه شدند و سیستم تعلیق Airmatic هم مملو از ایرادات مختلف مثل خرابی کمپرسورها، نشت هوا، مشکل سنسورها و… بود. حتی برخی مالکین می‌گفتند زمانی که خودروی خود را در بیرون پارک می‌کنند، هنگام وزش بادهای شدید باطری خالی می‌شود زیرا سیستم تنظیم ارتفاع خودکار S کلاس حتی زمانی که خودرو خاموش بود همچنان فعال می‌ماند و هنگام وزش بادهای شدید سعی می‌کرد ارتفاع خودرو را حفظ کند.

وقتی تصویر بهترین خودروی جهان فروریخت

در اواسط دههٔ ۲۰۰۰، کانسومر ریپورتز W220 را یکی از غیرقابل‌اعتمادترین خودروهای لوکس بازار توصیف کرد و در این لیست هفت خودروی دیگر از محصولات مرسدس هم وجود داشتند. این عملکرد ضعیف برای برندی که زمانی از لحاظ کیفیت و قابلیت اطمینان پیشرو بود، نشان می‌داد که مرسدس به چه سمنی رفته است. در اوایل دههٔ ۹۰، این برند بر صدر لیست‌های قابلیت اطمینان سلطه داشت و فقط ۱۰ سال بعد، در پس برندهایی مثل جگوار قرار گرفت.

بهبودهایی که دیر شدند

در سال ۲۰۰۳، مرسدس فیس‌لیفت W220 را با کیفیتی بسیار بهتر معرفی کرد. حالا پلاستیک‌های داخلی از استانداردهای بالاتری برخوردار بودند و سیستم Airmatic هم بهبود قابل‌توجهی را تجربه کرده بود. این فیس‌لیفت اما چند سال دیر معرفی شد. در آن سال‌ها، شهرت مرسدس به کیفیت و قابلیت اطمینان از بین رفته و نام نیک S کلاس خدشه‌دار شده بود.

بدترین S کلاس تاریخ

W220 با مشکلات مختلف از کیفیت ساخت پایین تا ایرادات برقی، بدترین نسل در تاریخ S کلاس بود و پس از W140 باشکوه، ناامیدی بزرگی محسوب می‌شد. مرسدس هم که به این موضوع پی برده بود، نسل W221 را برای جبران اشتباهات گذشته طراحی کرد. البته دلیل مشکلات W220 وقایع دههٔ ۸۰ بود. مرسدس مجبور شد برای رقابت با ژاپنی‌های تازه‌وارد و حفظ سود خود، ساخت خودروهای با مهندسی بیش‌ازاندازه را متوقف کند. بااین‌حال، بزرگ‌ترین اشتباه مرسدس ارائهٔ تکنولوژی‌ها و تجهیزات جدیدی در W220 بود که هنوز آزمایش نشده و امتحان خود را پس نداده بودند. البته با همهٔ این‌ها، از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۵ مجموعاً ۴۸۴,۶۸۳ دستگاه S کلاس W220 فروخته شد.

W220 تنها نبود

بدون شک W220 دوران سیاهی در تاریخ S کلاس محسوب می‌شد اما چون این خودرو نشان مرسدس داشت انتظارات از آن بالا بود. در آن سال‌ها، به‌جز لکسوس LS430، دیگر سدان‌های لوکس هم به همان اندازهٔ W220 و یا حتی بیشتر مشکل داشتند. ب‌ام‌و سری ۷ نسل E65 کلکسیونی از ایرادات مختلف مثل مشکلات برقی، گیربکس و تعلیق بود و همین انتقادات به آئودی A8 نسل D3 و رنجروور نسل L322 هم وارد می‌شد.

درسی که مرسدس از اشتباهاتش گرفت

W220 یک درس مهم به مرسدس داد که با مدل‌های پرچم‌دار خود بازی نکند. به همین دلیل، نسل‌های بعدی دوباره بازگشتی بزرگ به کیفیت داشتند و هرچند از تکنولوژی‌های فراوانی بهره می‌بردند اما بسیار بادوام‌تر از قبل بودند. S کلاس‌های W221، W222 و W223 از کیفیت ساخت برتری نسبت دیگر مرسدس‌های هم‌دورهٔ خود برخوردار بودند و هستند درحالی‌که هر سه تکنولوژی‌های مهمی را به صنعت خودروسازی معرفی کردند.