مرگ دوچرخه تا چندی دیگر
ایرانیان دوچرخه سوار نمی شوند
یکی از دوچرخه‌فروشان در منطقه میدان رازی (گمرک) تهران می‌گوید دوچرخه تا چند سال دیگر در ایران می‌میرد؛ بزرگسالان که خیلی دوچرخه سوار نمیشوند و ترجیح می‌دهند یک مسافت کوتاه را با مترو یا اتوبوس‌های بی.آر.تی طی کنند تا اینکه سوار دوچرخه شوند. از طرف دیگر ماشین‌های شارژی جای دوچرخه‌های بچه‌گانه را گرفته‌اند و خانواده‌ها هم تمایل به خرید این وسایل دارند. اکنون در مغازه‌ها، جای دوچرخه‌ها را ماشین‌های شارژی گرفته‌اند.
به اعتقاد این فروشنده، تبلیغات ضد دوچرخه بوده و جامعه تنبل شده است. کودکان نیز چندان دوچرخه سوار نمیشوند و افراد بالای ۱۵ سال هم بیشتر موتورسیکلت می‌خرند تا دوچرخه. به خصوص در شرایط فعلی که قیمت دوچرخه افزایش پیدا کرده است. همچنین یکی دیگر از دلایل کم شدن استقبال از دوچرخه این است که خانم‌ها نمی‌توانند از این وسیله استفاده کنند.
وی از اینکه وارد شغل دوچرخه‌فروشی شده اظهار پشیمانی می‌کند و می‌گوید ۱۰ سال پیش که وارد این شغل شدم وضعیت کسب و کار خوب بود ولی اکنون باید کل سال را منتظر تابستان بمانیم تا ماهی دو – سه میلیون درآوریم.
همچنین یکی دیگر از فروشندگان با اشاره به بازار راکد دوچرخه، دلیل این موضوع را افزایش تعداد فعالان در این حوزه عنوان کرده و می‌گوید قبلا در محدوده میدان رازی تهران حدود پنج مغازه دوچرخه فروشی وجود داشت اما اکنون ۵۰ مغازه، دوچرخه و اسکوتر و ماشین‌های شارژی می فروشند. از سوی دیگر دوچرخه دیگر مورد استقبال مردم نیست لذا رقابت در این حوزه صرفه اقتصادی ندارد.
به گفته دست اندکاران بازار، دلیل اختلاف قیمت انواع دوچرخه در استفاده از نوع قطعات است. چراکه در صورت استفاده از قطعات چینی، مالزیایی و سنگاپوری دوچرخه ها ارزان تر می‌شوند و در صورت استفاده از قطعات ژاپنی، این وسیله گران‌تر عرضه می شود.
بررسی‌های خبرنگار ایسنا از بازار دوچرخه در آستانه فصل تابستان، حاکی از آن است که برندهای رایج در بازار دوچرخه که غالبا در چین و بعضا اندونزی و مالزی ساخته یا مونتاژ می شوند، در رنج قیمتی ۴۰۰ هزار تا دو میلیون و ۸۰۰ هزار تومان به فروش می رسند.
البته در بازار این وسیله نقلیه، دوچرخه‌هایی با قیمت‌های هشت میلیون تومان و حتی بیشتر هم به چشم می خورد که از بدنه‌های کربنی و قطعات ژاپنی در ساخت آنها استفاده شده است و خریدار آنها ورزشکاران نیمه حرفه‌ای و حرفه‌ای هستند.
قیمت دوچرخه‌های بچه‌گانه و دوچرخه‌های مناسب نونهالان نیز در سایزهای ۱۲، ۱۶ و ۲۰ بین ۱۵۰ تا ۴۰۰ هزار تومان است. البته قیمت دوچرخه‌های سایز ۲۰ و آلومینیومی کمی متفاوت است و بیش از ۴۰۰ هزار تومان فروخته می‌شوند.
دوچرخه‌های بچه‌گانه در سایز ۱۲ بین ۱۵۰ تا ۲۲۰ هزار تومان و در سایز ۱۶ حدود ۱۸۰ تا ۴۰۰ هزار تومان است که این تفاوت قیمت به دلیل آلومینیومی بودن بدنه دوچرخه است.
همچنین بالاترین قیمت در دوچرخه‌های بچه گانه متعلق به سایز ۱۶ است.
دوچرخه‌های با بدنه آلومینیوم قیمتی بین ۷۵۰ هزار تا دو میلیون و ۳۰۰ هزار تومان دارند که قیمت‌های بالا شامل دوچرخه‌های با قطعات ژاپنی، ترمز هیدرولیک و ۳۰ دنده می شود.
همچنین تفاوت قیمت دوچرخه‌های سایز ۲۴ و ۲۶ در هر برند، بین ۱۰ تا ۳۰ هزار تومان است.
طبق گفته فروشندگان، بیشترین دوچرخه که عموم مردم از آن استفاده می کنند دوچرخه‌های نیمه حرفه‌ای هستند که رنج قیمتی یک میلیون تومان دارند و یکی از نکاتی که مردم باید هنگام خرید به آن دقت کنند این است که بهترین مدل ترمز دوچرخه، دیسکی و روغنی و بدترین آن دیسکی سیمی است. البته ترمزهای سیمی قدیمی موسوم «ویبریک» به مراتب بهتر از این نوع ترمزها هستند.
قیمت یک دستگاه دوچرخه نیمه حرفه‌ای با قطعات چینی حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان است و همین دوچرخه‌ها با قطعات مالزیایی و سنگاپوری بین ۷۰۰ تا ۸۰۰ هزار تومان به فروش می‌رسند.
با فرهنگ رانندگی ما تانک سواری هم خطرناکه حالا دوچرخه که جای خود داره
والا خود من قبل از اینکه پشت فرمون بشینم خیلی دوچرخه سواری می کردم اما الان اگه مجبور باشمم می ترسم تو خیابون های شلوغ تردد کنم
واقعا حرف دل منه زدی . مشکل اصلی عدم امنیت جانی برای رکاب زن هاست .
گرچه تقریبآبرخی مطالبتون واقعیت داشت ولی بخاطر توسعه فرهنگ دوچرخه سواری که فرهنگ توسعه و سلامتیه خواهشآ مطالب دلگرم کننده بگویید! خواهش میکنم ما رو اینجا دنبال کنید: دوچرخه سفیر سلامتی:https://www.facebook.com/safiresalamati
باسلام ؛ یک دوچرخه سوار جون خودشو باید کف دستش بگیره تا تو خیابون های ایران رکاب بزنه ؛ اتوموبیل رانها برای دوچرخه سواران حریم قاعل نمیشوند . تعجبی نداره که دوچرخه سواری تو کشومون منسوخ بشه …
با سلام من خودم دوچرخه سوار هستم و جالب بعضی موقع تو خیابان با اعتراض شدید مردم مخصوصا افراد بالای 60 سال برخود می کنم من فکر می کنم اعصاب مردم ندارن سر هر چیزی که زورشون برسه خالی می کنن