معرفی زیباترین رینگ اسپرت نصب شده
در مقاله پیش رو زیباترین رینگ اسپرت بکار رفته روی خودروهای قدیمی و خاطره‌انگیز دنیا را خدمت شما عزیزان معرفی می‌کنیم.
به گزارش دنده 6 – رینگ اسپرت تأثیر بسیار زیادی روی ظاهر و جذابیت یک خودرو دارد و همچنین می‌تواند باعث تمایز آن از سایر خودروها شود. در طول این سال‌ها رینگ‌های اسپرت متمایز و جذاب زیادی معرفی شده‌اند که برخی از آن‌ها به‌صورت استاندارد در کارخانه روی محصولات نصب شده و برخی نیز کار افترمارکتی بوده‌اند. انتخاب رینگ و لاستیک مناسب می‌تواند تأثیر زیادی روی استایل یک خودرو بگذارد بنابراین باید به این موضوع دقت کرد. ما نیز می‌خواهیم زیباترین رینگ اسپرت نصب شده روی خودروها را معرفی کنیم هرچند انتخاب لیست موردبحث از بین چند ده مورد جذاب کار سختی بوده است.
زیباترین رینگ اسپرت نصب شده روی خودروها
رینگ بوگاتی تایپ ۳۵ (سال ۱۹۲۴)
بوگاتی جزو اولین شرکت‌هایی بود که از رینگ‌های آلیاژی سبک‌تر و قوی‌تر بجای نمونه‌های سیمی یا فولادی استفاده کرد. تایپ ۳۵ در سال ۱۹۲۴ با رینگ‌های سیمی عرضه شد اما نمونه آلیاژی هشت پره نیز جزو گزینه‌های در دسترس بود. این رینگ‌های ۱۹ اینچی آلومینیومی توسط خود اتوره بوگاتی طراحی شده بودند و از کاسه ترمز یکپارچه استفاده می‌کردند.
رینگ دانلوپ ریسینگ (سال ۱۹۵۴)
جگوار از مسابقات خودرویی برای بررسی ایده‌های جدید از جمله رینگ دانلوپ ریسینگ روی مدل دی تایپ استفاده می‌کرد. درحالی‌که اکثر خودروها از رینگ‌های سیمی سنگین استفاده می‌کردند، رینگ دانلوپ از نوع آلومینیومی سبک‌وزن بود. این رینگ با رنگ خاکستری خود باعث موفقیت دی تایپ در لمان شد و سریعاً شرکت‌های دیگر نیز درخواست استفاده از آن را ارائه کردند.
رینگ مینی لایت (سال ۱۹۶۲)
رینگ مینی لایت بیش از ۵۰ سال سابقه دارد و همچنان به خاطر طراحی خود محبوب است. این رینگ اولین بار در ابعاد ۱۰ اینچی برای مینی تولید شد و هدف از آن نیز شرکت در مسابقات رالی بود. تقاضا برای رینگ مینی لایت به حدی بالا رفت که سریعاً انواع مختلف آن با ابعاد گوناگون تولید گردید. مینی لایت همچنان در بریتانیا تولید می‌شود هرچند جنس آن از آلومینیوم است.
رینگ فوکس (سال ۱۹۶۶)
ریشه رینگ آلیاژی کلاسیک فوکس پورشه به جنگ جهانی دوم بازمی‌گردد یعنی زمانی که این خودروساز به همراه اوتو فوکس روی تانک پانزر/تایگر کار می‌کردند؛ بنابراین زمانی که پورشه نیازمند یک رینگ سبک‌وزن برای ۹۱۱ S سال ۱۹۶۶ بود فوکس را انتخاب کرد. برای تولید این رینگ فرایند کاملاً جدیدی بکار گرفته شد. طراحی پنج پره ظریف و ساده رینگ توسط هنریش کلی طراح پورشه انجام شد که نتیجه آن کاهش ۱۲ کیلوگرمی وزن خودرو بود.
رینگ بروک مرسدس (سال ۱۹۶۹)
رینگ‌های فولادی با قالپاق‌های رنگی تا دهه ۶۰ میلادی در محصولات مرسدس وجود داشتند اما این برند تصمیم گرفت در اواخر دهه ۶۰ از رینگ‌های آلیاژی استفاده کند. نام این رینگ بروک است که به خاطر طراحی پیچیده‌اش مشهور شده و در محصولات رده‌بالای شرکت از جمله S، E و SL کلاس بکار رفته است. همانند رینگ پورشه، رینگ بروک هم توسط فوکس تولید شد. البته رینگ بروک به عنوان یک آپشن حتی روی S کلاس عرضه می‌شد.
رینگ BBS (سال ۱۹۷۲)
شرکت BBS با تولید رینگ‌های پره ضربدری سه‌تکه خود مشهور شد. این شرکت در سال ۱۹۷۰ کار خود را با فروش قطعات پلاستیکی بدنه خودرو شروع کرد اما در سال ۱۹۷۲ طراحی رینگ‌های اسپرت را کلید زد. تقاضا برای رینگ‌های سبک و مستحکم باعث شد BBS نمونه‌های سه‌تکه آلیاژی را بسازد.
رینگ بی ام و ۷۵۰iL (سال ۱۹۸۷)
زمانی که بی ام و خودروی M70 جدید با پیشرانه ۱۲ سیلندر ۵ لیتری را در سال ۱۹۸۷ معرفی کرد نیازمند استایل خاصی برای سدان پرچم‌دار خود بود. ژرمن‌ها از رینگ‌های جدیدی استفاده کردند که باعث تمایز حداکثری آن با نمونه‌های استاندارد می‌شد. این رینگ‌ها علیرغم ظاهر ساده خود جذابیت بالایی داشتند هرچند بنا به دلایلی نامشخص پس از دوره‌ای کوتاه دیگر عرضه نشدند.
رینگ پپر پات فورد (سال ۱۹۸۱)
سال ۱۹۸۱ برای فورد سال جالبی بود چراکه منجر به ارائه رینگ‌های بسیار جالب و خاص هشت حفره‌ای در مدل‌های فیستا و کاپری شد. این رینگ‌ها در ابعاد ۱۳ اینچی تولید شدند. طراحی رینگ‌های پپر پات توسط شرکت بریتانیایی ولف ریس صورت گرفته بود.
رینگ این وگ رنجرور (سال ۱۹۸۱)
این نسل از رنجرور شروع روندی بود که منجر به لوکس‌تر شدن محصولاتش شد و رینگ‌های سه پره آلیاژی نیز بخشی از این پروژه به شمار می‌رفتند. رینگ‌های موسوم به این وگ In Vogue با همکاری مجله وگ و شرکت وود اند پیکت تولید شدند. البته باید دانست رینگ‌های موردبحث به عنوان یک آپشن چند صد دلاری در دسترس خریداران بودند اما اندکی بعد به‌صورت استاندارد عرضه شدند.
رینگ پیرلی فولکس‌واگن گلف GTI (سال ۱۹۸۳)
خودروهای معدودی با نام رینگ خود معرفی شده‌اند و فولکس‌واگن گلف GTI پیرلی ادیشن جزو شاخص‌ترین آن‌هاست. در واقع ژرمن‌ها دو بار این کار را با دو نسل مختلف گلف انجام داده‌اند. این رینگ‌ها را می‌توان جزو زیباترین رینگ اسپرت نصب شده روی خودروها دانست.
رینگ لانچیا دلتا اینتگراله (سال ۱۹۸۴)
برای خودرویی که فقط دارای زوایای گوناگون است و خبری از انحنا در آن نیست، دلتا اینتگراله همچنان جذاب به نظر می‌رسد و رینگ‌های آلیاژی تولید شرکت کرومودورا نیز به تداوم این حس کمک کرده‌اند. این رینگ‌ها در مدل HF توربو عرضه و در نسخه چهار چرخ محرک نیز نصب شدند. شرکت یاد شده برای مدل‌های بعدی نیز رینگ‌های خاصی را طراحی کرد.
رینگ پژو ۲۰۵ GTi 1.6 (سال ۱۹۸۴)
ما می‌توانستیم رینگ‌های دو نمونه ۱.۶ یا ۱.۹ از پژو ۲۰۵ GTi را انتخاب کنیم اما در نهایت رینگ‌های مدل ۱.۶ را برگزیدیم چراکه ظاهری اصلی و مشابه مدل رالی را داشتند. طراحی حفره‌دار این رینگ‌ها کار شرکت اسپید لاین بود و با کد SL201 شناخته می‌شد. پژو رینگ‌های ۱۴ اینچی را برای مدل ۱.۶ در نظر گرفت درحالی‌که مدل‌های ۱.۹ از رینگ‌های ۱۵ اینچی با طراحی هشت پره استفاده می‌کردند.
رینگ مزدا MX-5 نسل اول (سال ۱۹۹۰)
رینگ مینی لایت الهام‌بخش شرکت‌های متنوعی بوده است و مزدا نیز نسخه خاص خود را برای تولید رینگ اسپرت MX-5 بکار گرفت. این رینگ دارای هفت پره است درحالی‌که رینگ مینی لایت از هشت پره سود می‌برد. ژاپنی‌ها همچنین از دانلوپ خواستند تا لاستیکی سبک‌تر و ویژه برای میاتا تولید کنند تا روی هندلینگ آن تأثیر مثبت بگذارد.
رینگ رنو کلیو ویلیامز (سال ۱۹۹۳)
رنو یکی از جذاب‌ترین هاچبک های اسپرت دنیا یعنی کلیو ویلیامز را در سال ۱۹۹۳ معرفی کرد. یکی از دلایل جذابیت این خودرو به تضاد رنگی بین بدنه آبی و رینگ‌های ۱۵ اینچی طلایی مربوط می‌شود. این رینگ‌ها توسط اسپید لاین در ایتالیا تولید شده‌اند.
