پشت فرمان مرسدس S63 E Performance هیبرید

به گزارش دنده 6 – خودروهای اسپرت پلاگین‌هیبریدی این روزها بسیار محبوب شده‌اند و ازآنجایی‌که اکثر خودروسازان از برنامه‌های الکتریکی‌سازی خود عقب‌نشینی کرده‌اند، بازار از خودروهای پرفورمنس پلاگین‌هیبریدی پر شده است. مرسدس یکی از اولین شرکت‌هایی بود که مدل‌های AMG خود را با پیشرانهٔ پلاگین‌هیبریدی به بازار فرستاد. اولین خودروی این شرکت که با پسوند E Performance عرضه شد، AMG GT63 چهاردر در سال ۲۰۲۱ بود و بعداً باطری و موتور الکتریکی به مدل‌های دیگری مثل S کلاس و C کلاس هم راه پیدا کرد.

اما طی چهار سالی که مرسدس مدل‌های هیبریدی E Performance خود را عرضه کرده، دیگر خودروسازان هم فرصت داشته خود را به رقیب اشتوتگارتی برسانند. نسل جدید ب‌ام‌و M5 بسیار سریع است، پورشه پانامرا E-Hybrid راحتی فوق‌العاده‌ای دارد و بنتلی فلاینگ اسپور هیبریدی هم عالی است ولی متأسفانه مرسدس S63 E Performance در برابر این رقبا عملکرد خیلی خوبی ندارد.

البته S63 روی کاغذ از لحاظ اعداد و ارقام چیزی کم و کسر ندارد. این یک سدان بزرگ و سریع با قدرت فراوان است. ترکیب پیشرانهٔ ۴ لیتری V8 توئین توربو با پکیج باطری ۱۳.۱ کیلووات ساعتی و موتور الکتریکی که در عقب نصب شده، ۸۰۰ اسب بخار قدرت و ۱۴۳۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند و S63 را ظرف ۳.۲ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رساند. سدان پرچم‌دار مرسدس با چنین قدرتی خصوصاً در حالت اسپرت پلاس فوق‌العاده سریع است و گیربکس ۹ سرعتهٔ اتوماتیک هم هر دنده را با لگدی تفنگ مانند تعویض می‌کند و احساس رضایت‌بخشی دارد.

S63 همچنین هندلینگ چشمگیری هم دارد و برای سدانی با وزن نزدیک به ۲.۶ تن، در پیچ‌ها عملکردی تحسین‌برانگیز از خود نشان می‌دهد. البته مطمئناً بادی‌رول وجود دارد ولی نه آن‌قدری که انتظار می‌رود. فرمان نیز پاسخگویی فوری دارد و دماغهٔ S63 را دقیقاً به همان‌جایی که راننده می‌خواهد هدایت می‌کند. بااین‌حال، عجیب اینکه اسپرت‌ترین عضو خانوادهٔ S کلاس برای رانندگی‌های روزمره خیلی خودروی خوبی نیست. در این خودرو علاوه بر گیربکس ۹ سرعته، یک گیربکس دو سرعته هم برای موتور الکتریکی در نظر گرفته شده که قدرت را صرفاً به چرخ‌های عقب منتقل می‌کند.

نتیجهٔ این ترکیب، قوای محرکه‌ای است که در سرعت‌های پایین سردرگم است و سعی می‌کند بین انتخاب برق یا بنزین تصمیم بگیرد. حتی سیستم احیای انرژی ترمزها نیز در ضعیف‌ترین حالت خود بسیار تهاجمی است و این مشکلات برای خودرویی که مترادف با راحتی و آرامش است ناامیدکننده خواهد بود. البته با انتخاب حالت باطری هولد روی فرمان می‌توان شرایط را بهتر کرد. در این حالت، خودرو صرفاً از نیروی پیشرانهٔ V8 استفاده و روی شارژ باطری تمرکز می‌کند. این کار مطمئناً باعث کاهش قدرت می‌شود ولی تجربهٔ بسیار بهتری را در رانندگی‌های شهری فراهم می‌کند درحالی‌که موتور V8 هنوز هم قدرت کافی برای رانندگی سریع در خط مستقیم را ارائه می‌دهد. در این حالت، خوشبختانه سیستم احیای انرژی ترمزها هم غیرفعال می‌شود و تقریباً احساس رانندگی با یک S63 غیرهیبریدی را ایجاد می‌کند.

سیستم تعلیق بادی بدون توجه به حالت رانندگی، سواری نرمی را فراهم می‌کند و حتی در حالت اسپرت پلاس، مشکلات آسفالت را محو خواهد کرد. در داخل خودرو هم شاهد کابین بسیار چشمگیر و مجللی هستیم همان‌طوری که از یک S کلاس انتظار می‌رود. البته هرچند استفاده از سیستم اطلاعاتی-سرگرمی MBUX آسان است ولی احساسی قدیمی دارد و گرافیک سیستم شبیه به یک دهه پیش به نظر می‌رسد. کنترل‌های روی نمایشگر نیز به‌هم‌ریخته هستند و کار با دکمه‌های لمسی روی فرمان دشوار است.

قیمت پایهٔ S63 E Performance از رقم گزاف ۱۸۳,۴۰۰ دلار آغاز می‌شود درحالی‌که هنوز هم آپشن‌های گران‌قیمت زیادی برای سفارش دادن وجود دارد به‌گونه‌ای که قیمت نمونهٔ آزمایشی ما با رنگ خاص ۱,۷۵۰ دلاری، رینگ‌های ۲۱ اینچی مشکی ۳,۳۰۰ دلاری، صندلی‌های عقب لوکس‌تر ۴,۱۵۰ دلاری و سیستم صوتی برمستر ۶,۸۰۰ دلاری به ۲۰۶,۹۶۰ دلار رسیده و صادقانه بگوییم، S63 ارزش این رقم را ندارد. برای مقایسه، قیمت ب‌ام‌و M5 از ۱۲۰ هزار دلار شروع می‌شود، با صد هزار دلار بیشتر می‌توان سراغ پورشه پانامرا توربو S E-Hybrid رفت و با مقداری افزایش بودجه می‌توان بنتلی فلاینگ اسپور ۲۷۶ هزار دلاری را خرید.

مطمئناً S63 در خط مستقیم خودروی بسیار سریعی است و در پیچ‌ها راحت و چابک عمل می‌کند ولی افزودن نیروی برق و باطری به S63 که در نسل قبلی عالی بود، هرچند قدرت بیشتری را به ارمغان آورده ولی شخصیت و رفتار جذاب این سدان اسپرت را ضعیف‌تر کرده است.