پیروزی عجیب ردبول در مونترال
گزارش فرمول یک کانادا 2014
شهرزاد تاج الدینی- شهر مونترال کانادا میزبان هفتمین مرحله از رقابت های این فصل فرمول یک بود. این کشور از سال 1961 میزبان رقابت های فرمول یک بوده است و جایزه بزرگ کانادا از سال 1978 در جزیرۀ مصنوعی نوتردام، در قلب شهر مونترال و در پیست 4.361 کیلومتری ژیل ویلنوو برگزار می شود. میشائیل شوماخر با 7 پیروزی در این پیست، پرافتخارترین راننده در کانادا محسوب می شود. تیم های فراری و مک لارن نیز هر یک با 13 پیروزی، در این پیست رکورددارند.
تیم های حاضر در حالی به مونترال رسیدند که در این فصل مرسدس فاتح مطلق هر 6 مسابقۀ قبلی بوده و به دیگر تیم ها مجالی برای خودنمایی نداده است. رانندگان این تیم با کسب 6 پل پوزیشن و کسب مقام اول و دوم در هر 6 رقابت قبلی، در مسیر ثبت رکوردی جدید گام برمی داشتند. فراری با آوردن آپدیت های فراوان برای این مسابقه، امید داشت تا فاصله اش را با مرسدس کمتر کند و در این بین ردبول با توجه به حداکثر سرعت پایین موتورهای رنو در پیست سرعتی ژیل ویلنوو، امید زیادی برای این رقابت نداشت. فرناندو آلونسو با کسب سریع ترین زمان در نخستین تمرین روز جمعه، امیدها را برای هواداران فراری زنده کرد، اما در تمرینات بعدی این لوئیس همیلتون بود که پیشاپیش هم تیمیش رزبرگ، مرسدس را به صدر جدول زمان های تمرینی بازگرداند. در بین سایر تیم ها هم ویلیامز ثابت کرد که پس از 1-2 احتمالی دیگر از سوی مرسدس، مدعی جدی کسب ردۀ سوم در این رقابت است.
استبان گوتییرز از مرسدس با تصادف در تمرین سوم، از حضور در رقابت تعیین خط باز ماند.
تعیین خط
مالدونادو بار دیگر توبیخ شد! وی این بار در ثانیه های پایانی مرحلۀ اول تعیین خط، پس از آنکه اتوموبیلش در کنارۀ پیست از کار افتاد، به دلیل کار نگذاشتن مجدد فرمانش پس از ترک اتوموبیل توبیخ شد. اما فارغ از این مسئله، دو دور نخستین رقابت تعیین خط بدون شگفتی خاصی به پایان رسید اما در مرحلۀ نهایی، شگفتی های کوچکی رقم خورد و مهم ترین آن ها پیروزی رزبرگ بر همیلتون و کسب پل پوزیشن توسط این رانندۀ آلمانی مرسدس برخلاف پیش بینی ها بود. فتل هم که در دورهای تمرینی عملکرد چشمگیری نداشت، جلوتر از رانندگان مدعی ویلیامز و هم تیمیش ریکاردو، به ردۀ سوم رسید. فراری علیرغم تمام آپدیت ها نتوانست زمان های خوبی ثبت کند و آلونسو و رایکونن به ترتیب هفتم و دهم شدند.
مسابقه
استارت مسابقه بدون حادثه انجام شد و بلافاصله همیلتون هم تیمی خود را تحت فشار گذاشت. اما نبرد دو هم تیمی در پیچ اول و دوم به نفع فتل تمام شد و وی توانست ردۀ دوم را از همیلتون بگیرد و وی را به ردۀ سوم بفرستد. اما رقابت برای کسب رده در دور اول دیری نپایید و برخورد دو رانندۀ ماروسیا در پیچ چهار، خودروی ایمنی را به پیست آورد. با این حادثه، مکس چیلتون که 25 مسابقۀ پیاپی موفق شده بود از خط پایان بگذرد، برای اولین بار طی دو فصل اخیر، مسابقه را ناتمام ترک کرد و نتوانست رکورد خود را بهبود بخشد.
پاکسازی پیست مدت زمان زیادی به طول انجامید اما پس از خروج خودروی ایمنی، مسابقه پرهیجان تر از قبل پیگیری شد. طبق پیش بینی ها، همیلتون خیلی زود توانست در مسیر مستقیم از فتل سبقت بگیرد و رقابت تنگاتنگی را با رزبرگ بر سر کسب ردۀ اول از سر بگیرد. اما رقابت بین این دو، بار دیگر جنجال ساز شد هنگامی که رزبرگ با اشتباه در ترمزگیری، پیچ آخر را برید و با عبور از میان بر فاصلۀ خود را با همیلتون افزایش داد و از محدودۀ DRS وی خارج شد. ناظرین مسابقه به دلیل این حرکت رزبرگ را تحت پیگیری قرار دادند اما در نهایت تنها به یک اخطار بسنده کردند و پنالتی برای وی در نظر نگرفتند.
اما بدشانسی بلاخره به سراغ مرسدس نیز آمد و در میانۀ مسابقه هر دو اتوموبیل این تیم با مشکل مشابه در سیستم ERS مواجه شدند و همین امر باعث شد تا موتورهای هر دو 150 اسب بخار از دست داده و نسبت به سایر اتوموبیل ها بسیار کندتر شوند. اما این همۀ ماجرا نبود و با نرسیدن گرمای لازم به ترمزهای اتوموبیل، لوئیس همیلتون با مشکل بزرگی در سیستم ترمزش مواجه شد و همین امر موجب کناره گیری وی از مسابقه شد. پس از این اتفاق، مهندسین مرسدس از رزبرگ خواستند تا با ترمزهای اتوموبیلش مدارا کند و سعی کند تا مسابقه را به پایان رساند. اما افت سرعت مرسدس باعث شد تا رقبا به یک قدمی رزبرگ برسند. فورس ایندیا که با مدیریت خوب لاستیک ها توانسته بود رانندگانش را تا رده های بالایی پیش بیاورد، با سرجیو پرز نزدیک ترین تعقیب کنندۀ رزبرگ بود. ریکاردو، فتل و ماسا و بوتاس هم با فاصله ای بسیار اندک، چشم به کسب رده های بالایی داشتند. علیرغم مشکلات عمده در اتوموبیل، رزبرگ خیلی خوب توانست در مقابل پرز، از موقعیتش دفاع کند اما ریکاردو که موفق شده بود در دورهای پایانی از پرز سبقت بگیرد جدی ترین تهدید برای رزبرگ بود و سرانجام در دور ماقبل پایانی توانست از رزبرگ پیشی بگیرد و در مسیر کسب نخستین پیروزی خود قرار بگیرد. پس از ریکاردو فتل نیز از پرز سبقت گرفت. ماسا که با لاستیک های جدیدتر، سریع ترین دور مسابقه را ثبت کرده بود، به دنبال سبقت از پرز بود که تلاش او در این راه در دور پایانی به تصادف شدیدی قبل از پیچ یک منجر شد و این اتفاق باعث شد مسابقه پشت سر خودروی ایمنی به پایان برسد. خوشبختانه علیرغم شدت تصادف، به هیچ یک از دو راننده آسیب جدی نرسید اما مهم تر از همۀ این اتفاقات، پیروزی ریکاردو بود که همه را شگفت زده کرد. برای اولین بار در این فصل، خودرویی غیر از مرسدس فاتح یک رقابت شد و دانیل ریکاردو با این پیروزی پس از حدود سه سال بار دیگر سرود ملی استرالیا را روی سکوی قهرمانی فرمول یک طنین انداز کرد. رزبرگ و فتل نیز در کنار وی روی سکو قرار گرفتند.
پس از اتفاقات دور پایانی، جنسن باتن با سبقت از هولکنبرگ و آلونسو توانست با کسب ردۀ چهارمی، نتیجه ای درخشان برای مکلارن رقم زند. بوتاس، ورن، مگنوسن و رایکونن نیز هفتم تا دهم شدند. لازم به ذکر است که تنها 13 اتوموبیل موفق شدند از خط پایان عبور کنند.
رزبرگ با کسب ردۀ دومی، اختلاف خود در صدر جدول با همیلتون را به 22 امتیاز رساند و ریکاردو نیز با این پیروزی به ردۀ سوم رده بندی کلی رانندگان صعود کرد.
دو هفتۀ دیگر و پس از سال ها انتظار، فرمول یک بار دیگر به اتریش باز میگردد تا ردبول برای اولین بار گراندپری خانگی خود را در پیست ردبول رینگ تجربه کند.
خیلی عجیبه که هر دو ماشین تیم مرسدس با هم سیستم ژنراتورشون از کار افتادیه جای کار می لنگه چرا واسه دوتاشون این حادثه پیش اومد ؟؟؟
به نظر بنده امسال که تقریبا همه اجزا اتوموبیل ها جدید شده، استقامت یه موضوع کلیدیه، و بلاخره همه تیم ها یه سری آزمون و خطا دارن در این رابطه. این مسابقه هم نویت مرسدس بود. بعید می دونم این اتفاق باز در طول فصل به این شکل برای هر دو اتوموبیلشون اتفاق بیفته ولی خب بقیه تیم ها رو امیدوار کردند.