کوپه مجلل آمریکایی

به گزارش دنده 6 – کادیلاک الدورادو یکی از لوکس‌ترین کوپه‌های تاریخ خودروسازی آمریکا محسوب می‌شود و در تمام طول عمر خود از سال ۱۹۵۲ تا ۲۰۰۲ این عنوان را حفظ کرد. این خودرو اما فقط از سال ۱۹۵۳ تا ۱۹۶۶ به‌صورت محرک عقب تولید شده و از سال ۱۹۶۷ شیوهٔ انتقال قدرت آن به محرک جلو تغییر پیدا کرد. الدورادو که به مدت نیم قرن در دوازده نسل تولید شد، یکی از شناخته‌شده‌ترین نام‌ها در تاریخ کادیلاک محسوب می‌شود اما نهایتاً در سال ۲۰۰۲ کنار گذاشته شد.

بااین‌حال، چندی پیش کادیلاک کوپهٔ کانسپت مخفیانه‌ای را به نمایش درآورد که می‌توانست الدورادوی جدید باشد اما متأسفانه هیچ‌گاه تولید نشد. ازاین‌رو، طراحان آزاد دست‌به‌کار شده و رندرهای جذابی طراحی کرده‌اند که نشان می‌دهد اگر الدورادوی جدید نهایتاً تولید می‌شد می‌توانست چه شکلی باشد. در طراحی این رندرها، از نسل هشتم الدورادو الهام گرفته شده است که بین سال‌های ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۰ ساخته شد و اولین الدورادوی محرک جلو بود.

طراحی قسمت جلوی این کوپهٔ لوکس جدید با دی‌لایت‌های باریک و چراغ‌های اصلی عمودی، شباهت زیادی به کوپهٔ کانسپت مذکور دارد درحالی‌که جلوپنجرهٔ بزرگ مشکی‌رنگ هم CT5-V بلک‌وینگ را به یاد می‌آورد. علاوه بر این، رندر آبی‌رنگی هم از عقب خودرو طراحی شده است که نمای چشمگیری را نشان می‌دهد. در اینجا فرم کلاسیک الدورادو با قسمت‌های باله مانند در طرفین، خیلی خوب مدرن‌سازی شده و با چراغ‌های باریک و تریم کرومی، کاملاً به اصالت کادیلاک پایبند مانده است. این رندر در قسمت جانبی هم با خطوط صاف تیز، نسبت به رندر جلو هماهنگی بهتری با شخصیت مجلل الدورادو دارد.

هرچند کادیلاک این روزها تمرکز زیادی روی خودروهای الکتریکی دارد و به ساخت سدان فوق لوکس سلستیک با قیمت ۳۴۰ هزار دلاری مشغول است ولی الدورادوی جدید می‌توانست در قالب یک کوپهٔ بنزینی احیا شود. فقط یک کوپهٔ بزرگ و لوکس از کادیلاک را با پیشرانهٔ ۴.۲ لیتری V8 توئین توربوی بلک‌وینگ یا موتور ۶.۲ لیتری V8 سوپرشارژ متعلق به CT5-V بلک‌وینگ تصور کنید که رقیبی برای ب‌ام‌و M8 و یا حتی بنتلی کانتیننتال باشد.