تجربه و آزمایش تویوتااولین رانندگی با نسل جدید تویوتا لندکروزر پرادو، افسانه‌ای که دوباره جان گرفت
نسل جدید تویوتا لندکروزر پرادو پیشرفته‌تر، لوکس‌تر و شیک‌تر از همیشه شده اما هیچ‌کدام از توانایی‌ها و قابلیت اطمینان خود را کنار نگذاشته است.
به گزارش دنده 6 – خودروهای کمی در جهان شهرت تویوتا لندکروزر را دارند. این ماشین دهه‌ها است که یکی از انتخاب‌های اصلی برای رفتن به هرجایی از کرهٔ زمین محسوب می‌شود. حال نیز جدیدترین مدل لندکروزر یعنی سری ۲۵۰ را برای رانندگی در ارتفاعات اسکاتلند در اختیار داریم. البته این خودرو در اصل نسل جدید پرادو است که در بازارهای اروپا و آمریکا با نام لندکروزر عرضه می‌شود. پرادوی جدید در اروپا فقط با یک پیشرانهٔ ۲.۸ لیتری چهار سیلندر دیزلی و گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک عرضه می‌شود.
این قوای محرکه با هایلوکس و برخی دیگر از محصولات شاسی مستقل تویوتا مشترک است اما تویوتا اقداماتی جدی برای بهبود تحویل قدرت و نرمی آن انجام داده است. این موتور ۲۰۰ اسب بخار قدرت و ۵۰۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند و این ارقام در محدودهٔ دور موتور بسیار گسترده‌ای ارائه می‌شوند و حداکثر گشتاور از دور تنها ۱,۶۰۰ rpm در دسترس است. شتاب صفرتاصد پرادوی جدید هنوز اعلام نشده اما تخمین‌های تقریبی زمان حدود ۹ ثانیه را نشان می‌دهند. ما در طول آزمایش نیز به‌طور میانگین مصرف سوخت ۱۱.۳ لیتر در هر صد کیلومتر را ثبت کردیم.
این مصرف هرچند از دیفندر شش سیلندر که ۵۰ تا ۱۰۰ اسب بخار قدرت بیشتری دارد زیادتر است اما تفاوت پرفورمنس دو خودرو روی جاده چندان فاحش نیست. موتور پرادو در دورهای پایین پاسخگویی چشمگیری دارد و تأخیر توربو بسیار کم است. گیربکس نیز وظیفهٔ خود را به‌خوبی انجام می‌دهد تا پیشرانه را در دور موتور مناسب نگه دارد و تعویض دنده‌های قاطعی انجام می‌دهد. سپس نیرو به سامانهٔ چهارچرخ محرک دائمی فرستاده می‌شود که از قفل دیفرانسیل مرکزی و عقب و همین‌طور گیربکس کمکی با ضرایب سبک و سنگین بهره می‌برد.
قوای محرکهٔ پرادو بسیار نرم‌تر از هایلوکس است و کمی غرغر موتور در دورهای پایین به‌سرعت با افزایش سرعت به یک زمزمهٔ ملایم کاهش پیدا می‌کند. پیشرانهٔ هیبریدی بنزینی که در آمریکا ارائه می‌شود اما فعلاً در اروپا عرضه نخواهد شد. ساختار پرادو هرچند همچنان مبتنی بر شاسی نردبانی است اما شاسی و بدنه به‌طور اساسی نسبت به قبل بازطراحی شده‌اند و به لطف سیستم فرمان برقی جدید، حالا حتی در مسیرهای بسیار خشن هم هیچ ضربه‌ای از غربیلک فرمان به دستان راننده وارد نخواهد شد. سیستم تعلیق هم در جلو از نوع دو جناقی و در عقب محور صلب چهار اتصالی است. تویوتا همچنین در این خودرو آنتی‌رول بارهای قطع شونده را هم ارائه کرده است.
بدون شک پرادو در درجهٔ اول برای آفرودهای سخت طراحی شده است و به همین دلیل حتی روی رینگ‌های کوچک‌تر ۱۸ اینچی هم سواری خودرو کاملاً بدون تکان نخواهد بود. به‌عنوان‌مثال، این مشکل در دیفندر با تعلیق بادی سفارشی وجود ندارد. حتی در سرعت‌های بالاتر که شرایط تویوتا بسیار بهتر می‌شود هم راحتی سرنشینان پرادو نزدیک به خودروهای لوکسی مثل دیفندر نخواهد بود. به دلیل دید عالی، رانندگی در جاده‌های تنگ با پرادو راحت خواهد بود و روی آسفالت تعادل خوبی بین چابکی و راحتی برقرار می‌شود. ترمزها هم یکی دیگر از نقاط قوت پرادو هستند که احساسی عالی دارند. با توجه به فرم جعبه‌ای خودرو، سروصدای باد و جاده نیز به شکلی شگفت‌انگیز سرکوب شده است.
توانایی‌های افسانه‌ای تویوتا اما در آفرود بیشتر خود را نشان می‌دهد. پرادو هنگام ورود به مسیر آفرودی بسیار گل‌آلود در شیب‌ها کششی باورنکردنی از خود نشان داد و برای فرورفتن در دره‌های عمیق پر از آب هم مشکلی نداشت. هنگامی‌که لغزشی تشخیص داده شود نیز سامانهٔ چهارچرخ محرک هوشمند تویوتا بدون هیچ‌گونه هرزگردی کشش را فراهم می‌کند. به همین دلیل، ما حتی به فعال کردن قفل‌های دیفرانسیل یا قطع کردن آنتی‌رول بار نیازی پیدا نکردیم حتی زمانی که رکاب خودرو در گل‌ولای چسبناکی فرورفته بود.
پرادوی جدید مثل لندروورهای مدرن از یک سیستم واکنش به مسیر بسیار هوشمندانه بهره می‌برد که از طریق یک کنترل فیزیکی بزرگ در کنسول مرکزی فعال می‌شود. این سیستم پارامترهایی مثل گیربکس، پیشرانه، فرمان و ترمزها را متناسب با مسیرهای مختلف تنظیم می‌کند. گزینه‌های بیشتر برای گیربکس کمکی، قفل دیفرانسیل و آنتی‌رول بارهای قطع شونده هم به‌طور مجزا از طریق دکمه‌های روی کنسول مرکزی قابل‌دسترسی خواهند بود. این کنترل‌ها همگی منطقی طراحی شده و استفاده از آن‌ها آسان است.
همین ذهنیت در کل کابین هم دیده می‌شود که با متریال خشنی پوشیده شده اما همچنان شیک به نظر می‌رسد و کیفیت فوق‌العاده‌ای دارد. درواقع، کل کابین کاملاً بی‌نقص احساس می‌شود زیرا از ادوات داخلی هیچ‌کدام از خودروهای آزمایشی حتی زمانی که چرخ‌هایشان ۶۰ سانتی‌متر از زمین فاصله داشت هم کوچک‌ترین صدای جیرجیری به گوش نمی‌رسید. علاوه بر این، کابین پرادو جادار بوده و فضای سر و پای عقب عالی است. صندوق بار هم با ظرفیت ۶۲۰ لیتر، فضای سخاوتمندانه‌ای دارد و امکان سفارش صندلی‌های ردیف سوم هم وجود خواهد داشت.
با همهٔ این‌ها، بزرگ‌ترین دارایی پرادو همچنان همان قابلیت اطمینان افسانه‌ای تویوتا است. این موضوع از لحظه‌ای که داخل خودرو می‌نشینید قابل‌لمس خواهد بود. به همین دلیل، هرچند پرادو نه روی جاده به‌خوبی دیفندر است و نه پیشرانه‌ای به نرمی آن دارد اما برای بردن شما به چالش‌برانگیزترین و دورافتاده‌ترین مکان‌های روی این سیاره، خودروهای کمی به انداز، این شاسی‌بلند ژاپنی مناسب خواهند بود.
