تست تصادف کادیلاک اسکالید
کادیلاک هیچ‌گاه از ساختن خودروهای بزرگ و سنگین هراسی نداشته است. اوایل دهه ۱۹۳۰ میلادی کادیلاک‌هایی بوده که بیش از ۳ تُن وزن داشته‌اند و در همین حال، اتومبیل به حساب می‌آمدند. در حال حاضر، مدل‌های بزرگ کادیلاک شامل اسکالید و اسکالید ESV با فاصله محوری بلندتر هستند. این مدل‌ها هم‌اکنون در نسل چهارم از طول حیاتشان از سال ۱۹۹۹ به سر می‌برند و پلتفرم آن‌ها با نسخه بازنگری شده شورولت تاهو، شورولت سابربن، جی‌ام‌سی یوکون و جی‌ام‌سی یوکون XL مشترک است. اسکالید استاندارد جدید دارای ۱/۴ اینچ طول بیشتر بوده، ۱/۵ اینچ عریض‌تر و وزن آن نیز ۴۵/۳ کیلوگرم نسبت به مدل سال گذشته بیشتر است.
توجیه جنرال‌موتورز برای این افزایش ابعاد و وزن (۲۶۶۲ کیلوگرم در مجموع برای ۴WD تست شده)، بازنگری در مهندسی موتور ۶/۲ لیتری pushrod V8 با بلوک کوچک است. با بهینه‌سازی‌هایی مانند انژکتور سوخت مستقیم، قدرت خروجی موتور از ۴۰۳ به ۴۲۰ اسب‌بخار رسیده است و گشتاور نیز از ۵۶۵ به ۶۲۳/۶ نیوتن‌متر افزایش یافته است. همچنین عملکرد موتور در تست‌های سازمان حفاظت محیط زیست امریکا بهبود یافته است. اسکالید جدید در شهر مصرف سوختی برابر ۱۶/۸ لیتر و در جاده برابر ۱۱/۲ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر دارد. این مصرف سوخت، تنها باید با شاسی‌بلندهای بزرگ در این کلاس مقایسه شود.
کابین مدل پرمیوم تست شده با آپشن چرم مشکی ۲ هزار دلاری، زیبایی خارق‌العاده‌ای داشته است. البته صندلی‌ها دارای گرم‌کن و تهویه نیز هستند و امکانات مختلفی نیز در این مدل ارائه شده است؛ امکاناتی مانند درب عقب اتوماتیک، صندلی‌های ردیف سوم با قابلیت جمع‌شدن خودکار، سیستم صوتی با کیفیت بالا، سیستم سرگرمی DVD برای صندلی‌های ردیف دوم، نمایشگر رنگی رو به بالا و یک صفحه نمایش بزرگ ۱۲/۳ اینچی در وسط داشبورد که با یک سیستم راهبری بی‌نظیر همراه است. البته در کنار این سیستم راهبری، صفحه نمایش بزرگ شامل کنترل سیستم اطلاعت و سرگرمی CUE نیز هست که در نگاه اول بسیار خوشایند به نظر می‌آید؛ ولی در طول زمان و تجربه کاربر از دو سیستم در کنار هم، ناخوشایندی خود را نشان می‌دهد.