رویایی مربوط به 90 سال پیش از تپه گودوود بالا می رود
پیکان‌های نقره‌ای که در میان دیگران توسط نوولاری و ورزی رهبری می‌شدند، در دهه 1930 تا زمان وقوع جنگ جهانی دوم بر مسابقات ورزشی تسلط داشتند. Auto Union که بعداً به آئودی فعلی تبدیل شد، در نظر داشت یک نسخه جاده ای ایجاد کند که توسط فردیناند پورشه طراحی شده بود و با نام Type 52 طراحی شده بود: موتور 16 سیلندر در موقعیت مرکزی و همچنین صندلی رانندگی در موقعیت کمی. پشت سر دو مسافر ابرخودرویی جلوتر از زمان خود، که به دلایلی که امروزه هنوز نامعلوم است، هرگز ساخته نشد.
به گزارش دنده 6 – این می توانست قدرتمندترین باشد. بیش از نود سال بعد، بر اساس پروژه ها و نقشه های آن زمان، آئودی تصمیم گرفت این رویا را محقق کند و آن را در تپه جشنواره سرعت گودوود به مسابقه بگذارد. Schnellsportwagen (نامی که باید با آن به بازار عرضه می شد) قصد داشت از همان موتور 4.4 لیتری 16 سیلندر نصب شده بر روی اتومبیل های مسابقه ای با نسبت تراکم کمتر استفاده کند تا بتواند با بنزین معمولی کار کند. قدرت 200 اسب بخار و گشتاور 436 نیوتن متر این خودرو را به سرعت 200 کیلومتر در ساعت می رساند که آن را به قوی ترین مدل تولیدی آن سال ها تبدیل می کرد.
از ابتدا ساخته شده است. برای این پروژه، آئودی به متخصصان ترمیم کراستویت و گاردنر مراجعه کرد، که از طرح‌ها و پروژه‌های اولیه (حداقل آن‌هایی که از آزمایش زمان و بمب‌گذاری‌ها جان سالم به در بردند) شروع کردند: تمام قطعات و اجزای آن با دست ساخته شده بودند، در حالی که برخی از عناصر – مانند فاصله بین دو محور – برای اطمینان از ایمنی خودرو اصلاح شده است. 5.39 متر طول، 1.76 متر عرض، 1.66 متر ارتفاع و با فاصله بین دو محور 3.32 سانتی متر، سبک اتویونیون اصلی تایپ 52 را با فضای سه سرنشین، چمدان و حتی دو چرخ یدکی به یاد می آورد. وزن آن 1450 کیلوگرم است. در غیاب نشانه‌هایی در پروژه اصلی در مورد رنگ، صنعتگران بریتانیایی نقره‌ای سلولزی را انتخاب کردند.
به مخلوط می رود. در مورد موتور که همیشه در یک موقعیت مرکزی نصب می شد، مهندسان آئودی مجبور شدند مصالحه بیشتری انجام دهند و از یک توربوشارژ 16 سیلندر (مشابه مدل 1936 نوع C) با قدرت 520 اسب بخار (382 کیلووات) استفاده کنند. مخلوطی متشکل از 50 درصد متانول، 40 درصد بنزین بدون سرب و 10 درصد تولوئن. گیربکس پنج سرعته دستی برگرفته از مدل های مسابقه ای است. مخزن 110 لیتری که در خودروهای تک نفره برای بهبود توزیع وزن پشت سر راننده قرار می گرفت، در این نمونه زیر صندلی ها قرار گرفته است. ترمزها مانند طرح اصلی همه درام هستند.
