بیوک گرند نشنال که تاریخچهٔ بسیار خواندنی و جالبی دارد، ثابت کرد برای ارائهٔ پرفورمنس بالا به یک موتور V8 بزرگ نیاز نیست.

به گزارش دنده 6 – برخی از خودروهای کلاسیک آمریکایی در تاریخ ماندگار شده‌اند زیرا ویژگی‌هایی داشتند که در بهتر شدن صنعت خودروسازی تأثیرگذار بودند. به‌عنوان‌مثال، فورد مدل T فرایند تولید را متحول کرد و فورد موستانگ پایه‌گذار کلاس پونی کار بود. بیوک گرند نشنال را هم می‌توان به لیست تأثیرگذارترین خودروهای آمریکایی تاریخ اضافه کرد. این بیوک ثابت کرد برای ارائهٔ پرفورمنس بالا به یک V8 بزرگ نیاز نیست.

تاریخچه بیوک گرند نشنال از ابتدا تا انتها

داستان از مسابقات نسکار آغاز می‌شود که تا پیش از سال ۱۹۷۱ با نام مسابقات گرند نشنال شناخته می‌شد. راننده‌ای بنام «دارل والتریپ» با تعدادی بیوک رگال تمام مشکی موفقیت‌های بزرگی در این مسابقات به دست آورد و این توجه رؤسای بیوک را جلب کرد. بدین ترتیب، تصمیم به ساخت خودرویی کارخانه‌ای برای حضور در پیست با نام گرند نشنال گرفته شد تا تصویری که پیش از دههٔ ۸۰ از بیوک شکل گرفته و به خودروی پزشکان لقب گرفته بود را عوض کند. این خودرو که بر اساس نسل دوم رگال ساخته شد، اولین بار در مسابقهٔ نسکار دیتونا ۵۰۰ سال ۱۹۸۲ رونمایی شد.

در این سال تنها ۲۱۵ دستگاه گرند نشنال ساخته و فروخته شد. تعداد ساخت محدود در سال‌های بعد هم ادامه پیدا کرد و همیشه تقاضا بیش از عرضه بود. در سال ۱۹۸۴ تنها ۲۰۰۰ دستگاه و سال بعد ۲,۱۰۲ دستگاه از این ماشین ساخته شد. در سال‌های پایانی اما تولید افزایش پیدا کرد و در سال ۱۹۸۶ به ۵,۵۱۲ دستگاه و در ۱۹۸۷ به ۲۰,۷۴۰ دستگاه رسید. در آخرین سال تولید گرند نشنال یعنی ۱۹۸۷، بیوک که می‌دانست عمر این خودرو رو به پایان است، تصمیم گرفت از تقاضای زیادی که برای آن وجود داشت نهایت استفاده را ببرد که این منجر به ساخت مدل GNX شد. از ۲۰,۷۴۰ دستگاه گرند نشنالی که در سال ۱۹۸۷ ساخته شد، فقط ۵۴۷ دستگاه GNX بود.

پیشرانهٔ V6 توربوشارژ بیوک

برای مرور تاریخچهٔ این پیشرانه باید به سال ۱۹۷۳ بازگردیم یعنی زمانی که یک مهندس جوان در بیوک بنام «کن بیکر» پروژهٔ توربوشارژ کردن موتور V6 این شرکت را با تعدادی کارآموز جوان آغاز کرد. هرچند این پروژه بدون تأیید مقامات بیوک آغاز شده بود اما رئیس شرکت «لوید رویس» متوجه آزمایشات شد و کاملاً تحت تأثیر قرار گرفت. وی تنها دو هفته بعد، به بیکر دستور تشکیل تیمی را برای تولید این موتور V6 داد. این پیشرانه که اولین بار در سال ۱۹۷۸ به تولید رسید، در رگال اسپرت کوپه در دو نسخه ۱۵۰ و ۱۶۵ اسب بخاری ارائه شد و بعداً در سینهٔ گرند نشال قدرت آن به ۲۰۰ اسب بخار رسید.

در سال ۱۹۸۶، این پیشرانه با تجهیز به یک اینترکولر، ارتقاء پیدا کرد و خروجی آن به ۲۳۵ اسب بخار قدرت و ۴۴۷ نیوتن متر گشتاور افزایش یافت. این ارقام در سال ۱۹۸۷ بازهم بهبود یافت و به ۲۴۵ اسب بخار و ۴۷۱ نیوتن متر رسید؛ اما این هم پایان ماجرا نبود و خروجی موتور ۳.۸ لیتری V6 بیوک در GNX به ۲۷۶ اسب بخار قدرت و ۴۸۸ نیوتن متر گشتاور رسید. البته اعداد اعلامی بیوک کمتر از واقع بودند و خروجی واقعی موتور ۳۰۰ اسب بخار قدرت و ۵۷۰ نیوتن متر گشتاور بود. GNX در آزمایشات ظرف تنها ۴.۹ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید و ۴۰۰ متر را زیر ۱۴ ثانیه طی می‌کرد.

بیوک GNX

ابتدا قرار بود از GNX فقط ۲۰۰ دستگاه ساخته شود اما بعداً برای ادای احترام به مسابقات ایندی و دیتونا ۵۰۰، این تعداد به ۵۰۰ دستگاه افزایش یافت. این ۵۰۰ دستگاه به نمایندگی‌های برتر بیوک در سراسر آمریکا اختصاص داده شدند اما در آن زمان بیوک برنامه‌ای بنام Select Sixty داشت که در آن نمایندگی‌ها برای قرار گرفتن در لیست ۶۰ نمایندگی برتر باهم رقابت می‌کردند. در سال ۱۹۸۶ تنها ۴۷ نمایندگی به این لیست راه یافتند که به هرکدام یک دستگاه GNX اضافی داده شد و به همین دلیل کل تعداد ساخت این خودرو به ۵۴۷ دستگاه رسید.

GNX قرار بود حرف آخر در دنیای ماسل کارها باشد و به همین دلیل، بدنهٔ آن مستحکم‌تر، تعلیق سفت‌تر و تایرها پهن‌تر شدند. این خودرو پرفورمنس کافی برای به چالش کشیدن کوروت‌ها، موستانگ‌ها و کاماروهای زمان خود را داشت و بیوک را به هدف نهایی خود یعنی ساخت یک ماسل کار پرفورمنس با تنها شش سیلندر در بحبوحهٔ تشدید قوانین آلایندگی رساند. GNX اما در زمان عرضه با قیمت ۳۰ هزار دلار (معادل ۷۷ هزار دلار کنونی) که ۱۱ هزار دلار از گرند نشنال بیشتر بود، خودروی بسیار گران‌قیمتی محسوب می‌شد. در حال حاضر، GNX در نمونه‌های معمولی حدود ۱۰۰ هزار دلار قیمت دارد که این رقم در نمونه‌های خاص و کم‌کار حتی از ۲۰۰ هزار دلار هم فراتر می‌رود.